LÁGR

(lægri, lægstr), a.

1) low, low down (þá er sól er lág um kveldit); bera lágt höfuðit, to carry the head low, be discomfited; fara lægra, to be lowered, humbled;

2) short (höggspjót á lágu skafti), short of stature (lágr sem dvergr ok digr);

3) low, humble (lágr at burðum); bera lægra hlut, to get the worst of it, be worsted;

4) low, of the voice (hann svarar ok heldr lágt).

* * *

adj., compar. lægri, superl. lægstr; [Dan. lav; Swed. låg; not found in A. S., so that probably the Engl. low is borrowed from the Scandin. word]:—low; lát hæl þinn síga nokkut svá lægra en tær, Sks. 372; at nú sé lægra í horninu en áðr, Edda 32; en lægstr Magnúss kross, Hkr. iii. 221; þá er sólin er lág um kveldit, when the sun is low on the horizon, Þiðr. 338: short, þat er mitt ráð, at þú trúir aldri lágum manni ok rauðskeggjuðum, Fms. xi. 428; öxi mikla ok lágt skaptið, Sturl. i. 64; Þórðr enn lági, Ó. H. 139:—low, low-lying, of land, þegar regn koma þá er úvært at búa þar sem lágt liggr, Fms. vi. 136:—low, of the voice; hann svarar ok heldr lágt, i. 159; konungr tók kveðju hans lágt, Sturl. iii. 305; biðja fyrir sér lágt, Hom. (St.)

II. phrases, bera lágt höfuð, to carry one’s head low, hang the head, be discomfited, Nj. 94; stefna þá at Birkibeinum ok standa nú engum mun lægra en þeir, are no worse off than they, Fms. ix. 44; en hina lægri daga (the lower holy days) þrim aurum, K. Á. 170; munda ek þat vilja áðr þessu þingi er lokit, at ér færit lægra, I would like to see ye lowered, humbled, Nj. 220; bera lægra hlut, to get the worst of it, Fms. v. 59, vi. 412.